“De aanleiding voor mij om dit EVC-traject te starten, was vooral om een diploma te hebben voor het geval ik verder wil in het onderwijs. Na 10 jaar ervaring in de kinderopvang begint het langzaam wel kriebelen om iets verder te kijken. En omdat de PABO voor mij op dit moment niet is weggelegd, heb ik gekozen voor een EVC-traject. Dat was gewoon een heel mooie manier om met mijn huidige werk te combineren.

EVC kende ik nog niet, maar ik heb informatie ingewonnen bij familie en collega’s. In eerste instantie dacht ik dat in het onderwijs moest werken om een EVC-traject te kunnen volgen, maar het bleek dat ik mijn werkervaring in de kinderopvang ook kon gebruiken. Daarnaast heb ik bij een basisschool geregeld dat ik een dag in de week kon meelopen in een kleuterklas. Daar heb ik mijn competenties kunnen inzetten om mee te helpen en de kleuterjuf, mijn begeleider, kunnen laten meekijken met hoe ik het doe.

Op de peuterspeelzaal waar ik werk, bieden we elke zes weken nieuwe thema’s aan. Daarbij leren de kinderen op een leuke, speelse manier nieuwe dingen. En dat kon ik heel goed toepassen in het onderwijs. Als mijn begeleidster even verlegen zat om leuke nieuwe ideeën of invalshoeken, dan had ik er altijd wel een paar paraat, waardoor de kinderen in groep 1-2-3 weer nieuwe dingen konden leren. En zo sloot mijn werkervaring mooi aan.”

Verschillen
“Op de kinderopvang werken we met een online platform waar wij kinderen van 0 tot 4 kunnen volgen op hun ontwikkelingsgebieden. Zo kijken we waar het kind op het ontwikkelingsgebied zit. En toevallig wilde de school waar ik stage liep, ook gaan beginnen met het online registreren van ontwikkeling. En toen heb ik natuurlijk gevraagd welk programma zij gebruikten. Het was heel mooi om daar de verschillen in te zien, maar ook wel fijn om te zien dat daar de ontwikkelingsgebieden allemaal hetzelfde waren. En toen bleek dat ik daar eigenlijk best veel verstand van had; ik wist precies hoe je zaken erin kon zetten. Dat heb ik ook toen ook heel veel kunnen doen.

Onderwijs is natuurlijk wel anders dan de peutergroep. Bij ons spelen de kinderen de hele dag en op de basisschool heb je echt een vast programma. En vooral ook omdat we een combinatieklas hadden, was het heel erg wennen aan dat bijvoorbeeld de ene kant mocht spelen en dat de andere kant moest leren. En ik heb ook zaken geleerd waar ik nog helemaal niets van wist, bijvoorbeeld hoe je de dingen aanleert, met welke lesmethodes je werkt. Daar had ik totaal geen idee van. Dus daar heb ik heel veel nieuwe inzichten in gekregen.

Een ding wat ik heb meegenomen van de basisschol naar de peuterspeelzaal is bijvoorbeeld hoe je de instructiemomenten beter kunt regelen. Op de basisschool zetten we ‘s morgens eerst alle kinderen in de kring. Dan noemt de juf: “Groep 1 gaat dit en dit doen” en dan weten kinderen: oh ja, dat is groep 1, ik hoor daarbij. En die kinderen gaan dan alvast aan het werk zodat we vervolgens de andere groepen kunnen instrueren. Zo hadden we alle aandacht van de rest. Groep 1, die niet de concentratie zo lang vast kan houden, kan dan alvast hun ding doen; ik ging dan met hen aan de slag en de juf had dan de tijd had om aan de rest van de groep uit te leggen wat zij dan met hen ging doen.”

Nieuwe inzichten
“Door het EVC-traject heb ik nieuwe inzichten gekregen in het onderwijs. Ik had altijd een bepaald beeld bij Onderwijsassistent, maar het was zoveel meer. En dat was fijn om in te zien. Door de goede begeleiding heb ik gewoon heel veel nieuwe dingen over het onderwijs geleerd. De aansluiting van de peuters met groep 1-2-3 was ook heel fijn. Want daar heb ik nu ook wel heel veel aan, want ik heb natuurlijk kinderen die van de peuterspeelzaal naar de basisschool gaan. En heel veel ouders vragen dan: “Hoe gaat dat in het onderwijs, zou mijn kind dat wel kunnen, denk je dat ’ie eraan toe is”. En ik heb nu dus gezien hoe dat gaat in die groepen. Ik kan ouders nu veel beter en zelfverzekerder te woord staan. Ik hoor ook van mijn collega’s en leidinggevende terug dat ik ben gegroeid sinds ik het EVC-traject hebt gevolgd. Ik heb meer kennis opgedaan en ben als persoon gegroeid.



Als ik dit in een thuisstudie had moeten doen, dan zou het alleen maar theorie zijn. Ik ben echt een praktijkmens, ik moet het echt kunnen laten zien en zelf kunnen zien en voelen hoe het gaat. Ik ging daar een dag in de week mee aan de slag en soms als ik ook nog op de dag dat ik vrij was … ik vond het zo leuk…

De didactische vaardigheden, de theorie ben ik gaan opzoeken en ik heb veel aan mijn begeleidster op de basisschool gevraagd: hoe instrueer jij de kinderen, welke lesmethode gebruik je. Maar het is vooral veel kijken en nadoen.

De begeleiding van Bureau STERK was superfijn. Alleen maar positief. Ik ben zelfs soms echt Aniek Paniek, en dan zat ik op de computer, ’s avonds, en dan dacht ik: “Aaaaah, wat moet ik hier nou doen?” Dan stuurde ik een berichtje naar mijn begeleider en dan had ik binnen 24 uur een antwoord terug. Dus de begeleiding was eigenlijk superfijn. Als ik een competentie moest aantonen en ik kwam daar niet uit, dan kwam mijn begeleider vaak met een tegenvoorstel: je kunt het misschien ook zus of zo aantonen. Ze leerde me ook omdenken.”

Fijn mens
“Het contact met de assessor op het einde vond ik ook zó fijn. Je werkt natuurlijk een heel portfolio af en je hoopt dat alles er gewoon in zit en dat het voldoende is. En natuurlijk moet je theorie op orde zijn, maar de praktijk is ook zo belangrijk. Ik heb mijn competenties ook aan kunnen tonen door heel veel filmpjes en foto’s toe te voegen. En vooral die filmpjes hebben echt laten zien wat ik kan. In de theorie ben ik minder goed, maar in de praktijk ben ik heel sterk. Ik had Christine als assessor, zo’n fijn mens! Die heeft me echt gerustgesteld en die zei ook: qua theorie is het niet altijd even top, maar wel gewoon voldoende om je diploma te halen. Maar door de praktijkervaring te kunnen bekijken heeft ze gezíen dat ik echt een persoon ben voor kinderen in het onderwijs. En het is fijn dat er ook op die manier naar gekeken wordt.

Nadat ik het EVC-traject bij jullie heb gevolgd, heb ik alleen nog maar gedacht: wat is de volgende cursus of opleiding die ik wil gaan volgen? Het is echt gaan kriebelen om weer de theorieboeken in te gaan duiken.”